Dziedzic Maksymilian

 Fundacja Dzieciom „Zdążyć z Pomocą” zwraca się z uprzejmą prośbą o pomoc dla Maksymiliana Dziedzica.

Maksymilian urodził się w 30 tygodniu zagrożonej ciąży, z niską masą urodzeniową- 1490 g.  Wcześniactwo odbiło się na  jego zdrowiu. W czerwcu 2009 roku zdiagnozowano u chłopca mózgowe porażenie dziecięce pod postacią obustronnego niedowładu kurczowego. Od 3 miesiąca życia Maksymilian jest intensywnie rehabilitowany. Umysłowo rozwija się prawidłowo, jest bardzo pogodnym dzieckiem i dzielnie zmaga się z przeciwnościami losu. Obecnie jest pod stałą kontrolą lekarza rehabilitacji, neurologa, psychologa oraz logopedy. W sierpniu 2009 roku nasz podopieczny został zakwalifikowany do leczenia toksyną botulinową, która pozwoliła na intensywną, znacznie łatwiejszą i mniej bolesną dla Maksa rehabilitację .

W listopadzie 2012 roku dzięki zgromadzonym środkom rodzice zdecydowali się na konsultację i wykonanie zabiegu fibrotomii w szpitalu w Krakowie. Zabieg ten jest mało inwazyjny, jednak jego skutki dały ogromne postępy w rozwoju Maksymiliana. Chłopczyk już po niedługim czasie zaczął znacznie lepiej współpracować z rehabilitantami. Intensywne ćwiczenia, pionizacja za pomocą pionizatora, pierwsze kroki stały się dla Maksa osiągalne i to nawet z uśmiechem na twarzy. Do tego uczestnictwo w turnusach rehabilitacyjnych przyniosły spore efekty.

W październiku 2016 roku Maksymilian został zakwalifikowany do operacji ortopedycznej tkanek miękkich kończyn dolnych. Nie było łatwo bo 6 tygodni długich gipsów na nogach , następnie cały rok od rana do popołudnia w stabilizatorach i rehabilitacja 5 x w tygodniu. Jednak to wszystko dało spory efekt , ponieważ  Maks ma  wyprostowane nóżki w kolanach i biodrach. Wpłynęło to także na jego ogólną postawę. Jest wyprostowany 🙂 co wcześniej było zupełnie niemożliwe.

Obecnie podopieczny  potrafi przemieszczać się samodzielnie na niewielkich odcinkach, stał się bardziej samodzielny, znakomicie funkcjonuje w gronie rówieśników. Mimo niepełnosprawności potrafi swoim optymizmem zarażać innych. Z uśmiechem na twarzy , mimo sporego wysiłku dąży do osiągnięcia celu.

Cała rodzina, znajomi, nauczyciele, koledzy i koleżanki bardzo kibicują Maksowi w jego poczynaniach i są bardzo dumni z postępów. To oczywiście zasługa wszystkich tych, którzy mu pomagają w spełnieniu jego marzenia – by mógł SAMODZIELNIE CHODZIĆ. Chłopca czeka jeszcze wiele pracy ale on podjął już  to wezwanie .

Rodzice bardzo chcą pomóc synkowi, wykształcić go, przygotować do normalnego i samodzielnego życia w społeczeństwie, aby to on kiedyś mógł pomagać innym. Koszty związane z rehabilitacją znacznie przewyższają ich możliwości finansowe, dlatego są wdzięczni za każdą okazaną pomoc.

Z serca każdemu dziękujemy