Majewska Iwona Katarzyna

Fundacja Dzieciom „Zdążyć z Pomocą” zwraca się z prośbą o pomoc dla Iwony oraz Mateusza Majewskich.

Nazywam się Iwona Majewska (ur. 23 .06. 1983 r.), wraz z synem Mateuszem od urodzenia chorujemy na genetyczną chorobę wrodzoną łamliwość kości OI. Mateusz w swoim życiu przeszedł ponad 30 złamań i 20 operacji kości. Ma wprowadzone w kości udowe gwoździe teleskopowe i w podudziach tak zwane zwykłe – Rusha, jak również prawy łokieć ma także zespolony prętami. Ma to na celu choć w małym stopniu wzmocnić kości przed złamaniami. Kości Mateusza są bardzo kruche i dochodzi do wielu złamań, na dodatek w kościach udowych zaczęły robić się komplikacje. Gwoździe teleskopowe w udach trzeba będzie wymienić na zwykłe (Rusha), gdyż zrobiły się komplikacje kości. Jeden zablokował się i nie chcę się wysuwać w kości, a drugi wygina się, co też Mateuszowi sprawia ból podczas poruszania się.

Mateusz leczy się w Uniwersyteckim Szpitalu Dziecięcym w Krakowie. Czas oczekiwania na taką operację na NFZ jest strasznie długi – nawet rok czasu. Prywatnie taki jeden zabieg kosztuje około 9 tys. złotych. Nie stać nas na to, ponieważ ja mama Mateusza, także jestem chora na tą samą chorobę. Ciągle potrzebuję hospitalizacji i zabiegów operacyjnych, jak i syn. W swoim życiu przeszłam 130 złamań kończyn dolnych i ponad 30 operacji. Jestem już dorosła i moje leczenie jest coraz trudniejsze. W czerwcu ubiegłego 2018 r. uległam kolejnemu złamaniu i tu zaczął się problem z moim leczeniem. Obecnie leczę się w Busku -Zdroju. Jedyną szansą jest to, że operacje są refundowane, ale wszystkie wizyty kontrolne, jak i prześwietlenia są prywatne, gdyż jest to moja jedyna szansa na to, aby w jakiś sposób się ratować. Takie wizyty mam co 2 miesiące i koszt tego ponoszę 250 zł. Poruszam się na wózku inwalidzkim, bardzo potrzebuję rehabilitacji, która w jakimś stopniu mogłaby mi pomóc, choćby na tyle, abym mogła poruszać się o kulach.

Obecnie Mateusz na co dzień w małych odległościach porusza się za pomocą kul, a w szkole dla bezpieczeństwa na wózku inwalidzkim. Syn pomimo swojej ciężkiej choroby jest pogodnym chłopcem, który jak inne zdrowe dzieci ma swoje pasje, marzenia i dzielnie walczy z tą chorobą. Przed nami długa droga walki z tą chorobą. Tylko dzięki systematycznej rehabilitacji i długotrwałemu leczeniu mamy szansę na normalne funkcjonowanie w życiu.

Będziemy wdzięczni wszystkim, którzy nam pomogą. Pamiętajmy, że dobro powraca.