Miska Aleksandra

Aleksandrę i Angelikę adoptowaliśmy w 18 miesiącu życia. Córki miały stwierdzone zespół dziecka maltretowanego, FAS, całościowe zaburzenia rozwoju, upośledzenie umysłowe oraz niedowodzenie. Były mało komunikatywne, nieufne, a przy tym bardzo wiotkie, nie znały dotyku ani przytulania. Od kiedy trafiły do naszego domu otoczyliśmy je miłością, przytulaliśmy je, poświęcaliśmy im cały swój czas. Jednak to było mało, potrzebna była rehabilitacja i specjaliści, którzy nauczyli nas jak pracować z dziećmi.

Nasze życie zmieniło się całkowicie. Naszym głównym priorytetem było zrobić wszystko, aby córki w miarę samodzielnie funkcjonowały. Jeździliśmy po wszystkich poradniach i ośrodkach rehabilitacyjnych. Wykonywaliśmy wszystkie zalecenia i ćwiczenia w domu. Nie zważaliśmy na koszty, nigdy się nie poddaliśmy aż do teraz. Leczenie, rehabilitacja, turnusy rehabilitacyjne wiążą się z dużymi nakładami finansowymi. Nadal korzystamy z pomocy neurologa, okulisty, psychologa, psychiatry, logopedy,nefrologa oraz rehabilitacji ruchowej. Potrzebujemy wsparcia finansowego, gdyż zaprzestanie leczenia będzie wiązało się z regresem i złym wpływem na rozwój i psychikę córek. Córki wymagają stałej opieki we wszystkich czynnościach życiowych.