Maranowski Julian

Boże narodzenie 2016 roku miało być najpiękniejszym momentem naszego życia. Wtedy miał urodzić się Julian, nasz długo oczekiwany syn. Niestety w wyniku komplikacji w trakcie ciąży, Julian urodził się 2 września – w 23. tygodniu ciąży, ważąc zaledwie 740 gramów.

„Takie przypadki przeżywają jednostki” – to usłyszeliśmy od lekarzy, którzy odbierali poród. Jednak Julian przez cały czas dzielnie walczył o życie. W 10. dobie życia doszło do perforacji przewodu pokarmowego, który bardzo poważnie obniżył jego szanse na przeżycie. Do dziś tuląc go w ramionach z bólem serca wspominamy to magiczne 0.5%, o których wtedy marzyliśmy i o których mówili lekarze.

Będąc jeszcze w inkubatorze Julian przeszedł 2 operacje mające na celu odbarczenie układu pokarmowego (przetoka skórno – brzuszna). Do tego doszły problemy ze wzrokiem, kolejny zabieg, który miał uratować zagrożony retinopatią wcześniaczą wzrok.

W wyniku niedotlenienia okołoporodowego, doszło do leukomaracji II stopnia, trwałych zmian w mózgu, których następstwem jest dzisiaj Mózgowe Porażenie Dziecięce.

Do dnia dzisiejszego Julian był operowany ośmiokrotnie. Mamy za sobą operację SDR w Stanach Zjednoczonych u najlepszego neurochirurga dziecięcego na świecie, dra Parka, która dała nam szansę na samodzielność Juliana. By osiągnąć ten cel potrzebujemy jednak stałej, intensywnej rehabilitacji oraz wielu sprzętów rehabilitacyjnych, ułatwiających nam codzienne funkcjonowanie.

Obecnie Julian skończył 7 lat, mimo swojej traumatycznej przeszłości, jest wesołym i pogodnym dzieckiem. Porusza się na wózku aktywnym. Robimy wszystko, co w naszej mocy, by w przyszłości Julian był samodzielny, by zrobił swój pierwszy krok. 7 lat temu, opuszczając mury szpitala spełniło się nasze marzenie, byśmy mogli szczęśliwie wrócić do domu we trójkę. Głęboko wierzymy, że nasze drugie marzenie, o tym by Julian postawił swój pierwszy w pełni samodzielny krok, spełni się wkrótce.  Stąd nasza gorąca prośbą o wsparcie dla naszego syna.

Rodzice Julka