Kowalczyk Witold

Nasz synek Witek ma prawie 2 lata. Nie siedzi, nie raczkuje, nie chodzi, nie mówi. Bardzo potrzebuje rehabilitacji. To jego jedyna szansa. Jest wiotki i pomimo zajęć praktycznie każdego dnia, bardzo trudno jest wypracować kolejny postęp.

Urodził się w 40 tygodniu ciąży. I choć poród siłami natury trwał bardzo długo i był owinięty pępowiną, dostał 10 punktów w skali Apgar. Był „zdrowy”. Nasze życie zmieniło się w piekło, gdy w wieku 3 miesięcy zachorował na padaczkę – Zespół Westa, z najgorszymi, najbardziej wyniszczającymi mózg napadami. Pomimo natychmiastowej hospitalizacji przez prawie miesiąc codziennie miał po kilkadziesiąt napadów. Zapatrywał się i przestawał oddychać, a potem jego całe ciało się zginało. Leki, które mu podawano nie działały. Moje serce jako matki z każdym napadem było rozrywane na kawałki. Bałam się zasnąć i cały czas byłam w pogotowiu, by podać mu tlen, gdy przestawał oddychać.

Cudem udało nam się przenieść do Centrum Zdrowia Dziecka. Dopiero steryd zatrzymał napady. Nie była to jednak łatwa terapia. Z dziecka ciekawego świata, robiącego podpór na brzuszku i trzymającego główkę nie zostało nic. Nie kontrolował głowy, nie potrafił złapać żadnej zabawki. Leki przeciwpadaczkowe i steryd sprawiły, że zamknął się w swoim świecie.

Nie poddaliśmy się jednak i postawiliśmy na rehabilitację oraz kolejne badania, aby znaleźć przyczynę choroby. Niestety nadal nikt nie wie, dlaczego zachorował i co będzie dalej. Jest to bardzo, bardzo trudne.

Nie mamy już żadnych oszczędności, dlatego prosimy o wsparcie.  Gdy byłam w ciąży marzyłam o tym, by został pilotem. Teraz marzę to tym, aby kiedyś stanął sam na nóżkach, przytulił się do mnie i powiedział „mama” .
Z góry dziękujemy za dobro, modlitwę i każde wsparcie, również finansowe.