Wójtowicz Aleksander

Olek  urodził się zdrowym chłopcem, dostał 10 punktów w skali Apgar. Nic nie zapowiadało naszego dalszego dramatu.

W okresie przedszkolnym zaniepokoiły nas problemy w bieganiu, wchodzeniu po schodach, wstawaniu z podłogi, zdarzały się częste upadki i szybkie zmęczenie. Wstępna diagnoza –  obniżone napięcie mięśniowe, niestety stosowana rehabilitacja nie dawała pożądanych efektów.

Po licznych konsultacjach i szeregu badań w lipcu 2021 r, u Olka zdiagnozowano dystrofię mięśniową Duchenne’a/Beckera.

Dla nas to był ogromny szok i niedowierzanie. Usłyszeliśmy, że nic dla naszego syna nie da się zrobić. Serce nam zamarło. Mięśnie z roku na rok będą coraz słabsze i na chwilę obecną nie ma leku, można tylko spowalniać postęp choroby, poprzez intensywną rehabilitację ale i tak musimy się pogodzić z tym co nieuchronne, że choroba w końcu wygra.

Jest to nieuleczalna, i postępująca choroba genetyczna, która jest najcięższą odmianą zaniku mięśni. Choroba ma silny i agresywny przebieg oraz niepomyślne rokowania. Dotychczas nie stworzono leku pozwalającego na jej wyleczenie. Ten potwór najpierw atakuje mięśnie nóg. Z roku na rok mięśnie stają się słabsze, następuje utrata władzy, z czasem chodzenie staje się niemożliwe i koniecznym jest korzystanie z wózka inwalidzkiego. Potem słabną ręce, wszystko to prowadzi do osłabienia całego organizmu, utraty całkowitej sprawności. Proces zaniku obejmuje nie tylko mięśnie kończyn, lecz także różnych narządów – serca, klatki piersiowej, układu oddechowego – do oddychania potrzebny jest respirator; dochodzi do niewydolności oddechowej i następnie śmierci…

Jedynym ratunkiem i formą leczenia jest kosztowna systematyczna rehabilitacja, aby jak najdłużej zachować sprawność mięśni, opóźniając przykurcze i utratę możliwości chodzenia. Tę rehabilitację wspomaga się także sterydami oraz odpowiednią dietą.

Na dzień dzisiejszy Olek systematycznie ćwiczy z rehabilitantami oraz korzystamy z rehabilitacji na basenie. Chcemy również korzystać z turnusów rehabilitacyjnych. Olek musi być pod stałą kontrolą neurologa, logopedy, kardiologa, dietetyka i fizjoterapeuty.

Serce rodziców pęka, kiedy widzą, jak choroba odbiera dziecku coraz więcej. Najbardziej boli jednak świadomość, że ten potwór jest nieuleczalny. Choroby syna nie da się wyleczyć, ale ani na chwilę nie zatrzymujemy się w naszej walce, aby utrzymać Olka w jak najlepszej kondycji fizycznej. Wierzymy mocno, że w końcu się uda znaleźć lek, które pozwoli nam zapomnieć o tym.

Zwracamy się z ogromną prośbą o wsparcie finansowe, a wszystkim darczyńcom serdecznie dziękujemy i zapewniamy, że pozyskane środki zostaną dobrze wykorzystane na stałą rehabilitację Olka, i w przyszłości zakup niezbędnego sprzętu.

Za wszelką okazaną pomoc naszemu synowi serdecznie dziękujemy!