Wilewski Tomasz Kamil

Zosia jest szczęśliwą mamą trójki dzieci w wieku szkolnym.

Tomek urodził się 03.09.1999 r. jako drugie zdrowe dziecko, tak jak jego starsza siostra. W drugim roku jego mama zaobserwowała, że ma problemy z chodzeniem, częstymi upadkami i bólem nóg. Od tego czasu zaczęły się częste i żmudne badania, wyjazdy do lekarzy specjalistów oddalonych od miejsca zamieszkania o ponad 100 km. Okazało się, że Tomek jest chory na nieuleczalną, postępującą chorobę zaniku mięśni typu Duchenne’a, ma niedoczynność tarczycy, płaskostopie, koślawostopie. Nosi obuwie ortopedyczne, ma problemy z chodzeniem, wadą wzroku i wymowy. Choroba ta prowadzi do dysfunkcji ruchowej, a po kilku latach unieruchomienia w wózku inwalidzkim i łóżku. Proces zaniku obejmuje nie tylko mięśnie kończyn, lecz także różnych narządów serca, układu oddechowego, klatki piersiowej. Przyczyną tej choroby jest zaburzenie produkcji białka, będącego składnikiem budulcowym komórki mięśniowej. Podstawą leczenia Tomka jest rehabilitacja. Zapobiega ona przykurczom i zanikom mięśni, niewydolności oddechowej i służy przedłużeniu sprawności fizycznej Tomka. Pobiera on leki, odżywki, sterydy(Encorton)- leki te działają przeciwzapalnie i hamują rozpad komórki mięśniowej. Tomek jest objęty opieką neurologa, kardiologa, pediatry, rehabilitanta, a także pulmonologia. Zalecane jest przez lekarzy, aby kilka razy do roku wyjeżdżał na turnusy rehabilitacyjne nad morzem, ale jego rodzice nie są w stanie tego mu zapewnić. Koszt takiego turnusu wynosi 3- 4 tys. złotych. Na dzień dzisiejszy nasz podopieczny potrzebuje sprzętu rehabilitacyjnego , na który  zwyczajnie nie stać jego rodziny. Tomek wymaga odpowiedniego materaca, stołu rehabilitacyjnego, a w przyszłości będzie potrzebował respiratora, parapodium dynamicznego oraz wózka inwalidzkiego. Państwa pomoc może sprawić, że Tomek wsparty odpowiednimi terapiami i codzienną rehabilitacją poprawi swoją sprawność ruchową i funkcjonowanie w życiu codziennym. Pamiętajcie, dobro wyświadczone komuś, zawsze wraca podwójnie. Za każdą pomoc, nawet najdrobniejszą, z góry serdecznie dziękujemy w imieniu Tomka i jego najbliższych.