Przezczaszkowa stymulacja stałoprądowa tDCS (ang. transcranial direct current stimulation) jest nieinwazyjną, bezpieczną i bezbolesną metodą stymulacji mózgu, której głównym efektem jest wpływ na pobudliwość korową i neuroplastyczność.

W założeniu metody leży aplikacja prądu stałego o niskiej intensywności za pomocą elektrod powierzchniowych, które są umieszczane na głowie pacjenta w celu wywołania zmiany potencjałów błony neuronów, obniżając lub zwiększając jej zdolność do reakcji na kolejne nadchodzące impulsy.

Metoda ta znajduje zastosowanie m.in. w rehabilitacji pacjentów z zaburzeniami poznawczymi, mowy, motorycznymi, emocjonalnymi.

Wskazania:
• trudności w uczeniu się, zaburzenia koncentracji uwagi, pamięci;
• afazja, opóźniony rozwój mowy;
• zaburzenia ruchowe, opóźniony rozwój motoryczny;
• stany depresyjne, zaburzenia lękowe, stres;
• zaburzenia psychoemocjonalne, nadpobudliwość;
• chroniczny ból, uzależnienia;
• choroby neurodegeneracyjne mózgu (choroba Alzheimera, Parkinsona).
Przeciwskazania:
• uszkodzenia lub deformacje czaszki lub skóry w miejscu aplikacji elektrod;
• wszczepione urządzenie elektryczne (rozrusznik serca, ICD, głęboki stymulator mózgu, implant ślimakowy itp.), obecność materiału metalicznego w głowie (np. metalowe klamry, stent itp.);
• ciąża;
• nowotwory;
• padaczka, drgawki w wywiadzie lub utrata przytomności o niejasnej etiologii (nie są to przeciwskazanie bezwzględne).
Warunkiem udziału w zajęciach jest dostarczenie zaświadczenia od lekarza neurologa o braku przeciwwskazań do terapii metodą tDCS.