Metoda PNF, czyli proprioceptywne nerwowo-mięśniowe torowanie ruchu (z ang. Proprioceptive Neuromuscular Facilitation) jest uznaną na świecie metodą stosowaną w terapii pacjentów z zaburzeniami w obrębie układu kostno-stawowego, mięśniowego i nerwowego. Jest oparta o wiedzę i osiągnięcia z dziedziny neurofizjologii.

Koncepcja PNF skutecznie wykorzystywana jest w pediatrii ze względu na dużą plastyczność mózgu dziecka. Może dać zaskakujące efekty. Największe sukcesy w terapii możliwe są tylko przy odpowiedniej współpracy rodziców i fizjoterapeuty oraz całego zespołu terapeutycznego.

Zalety metody PNF:

• poprawa koordynacji i równowagi,
• zwiększenie siły i wytrzymałości mięśniowej,
• poprawa techniki chodu,
• polepszenie czucia głębokiego,
• zwiększenie zakresów ruchu.

Dlaczego PNF?

Zgodnie z koncepcją PNF patrzymy na dziecko globalnie, uczymy je samodzielności, dajemy jasne polecenia (zaczerpnięte z życia codziennego) zgodnie z fizjologicznymi wzorcami w kończynach. Cele, które terapeuta i rodzic stawia przed rozpoczęciem terapii muszą być możliwe do osiągnięcia na danym etapie rozwoju i sprawności dziecka. Zajęcia w formie zabawy czy współzawodnictwa motywują dzieci do podejmowania wysiłku, a każde ćwiczenie powinno mieć cel – dla dziecka w postaci zdobycia konkretnej nagrody – dla terapeuty stymulacja danej umiejętności.

Wskazania:

• mózgowe porażenie dziecięce,
• uszkodzenie centralnego układu nerwowego,
• przepuklina oponowo-rdzeniowa,
• zespół Downa,
• rdzeniowy zanik mięśni,
• dystrofia mięśniowa,
• wady postawy/ skoliozy.