Neurorozwojowa koncepcja NDT Bobath została stworzona w latach 40 XX w. przez Bertę i Karla Bobath. Od tego czasu jest stosowana na całym świecie, zarówno u dzieci (EBTA NDT Bobath), jak i osób dorosłych (IBITA NDT Bobath).

Koncepcja oparta jest na wnikliwej analizie i obserwacji pacjenta. Pomaga to w znalezieniu i ustaleniu konkretnego celu terapii, który będzie dostosowany do indywidualnych możliwości dziecka. Terapia powinna zapewniać maksymalny i aktywny udział pacjenta, a jednocześnie nie wywoływać nieprawidłowych reakcji wynikających ze zbyt dużego wysiłku czy stresu. Każdy ruch jest odpowiednio przygotowywany i połączony z przemieszczaniem ciężaru ciała. Rodzaj, tempo i rytm ćwiczeń, dobiera się odpowiednio do pacjenta. Mimo, że zajęcia prowadzi się najczęściej indywidualnie, ich celem jest zawsze przygotowanie dziecka do aktywnego uczestniczenia w życiu rodzinnym i społecznym.

To indywidualne podejście daje możliwość uwzględnienia potrzeb psychologicznych dziecka, stopnia jego sprawności, występujących zaburzeń, warunków rodzinnych i środowiskowych.

Zalety metody Bobath:

• normalizowanie napięcia mięśniowego, dzięki zastosowaniu odpowiednich technik postępowania już od pierwszych miesięcy życia,
• aktywowanie poszczególnych stawów prowadzone w ramach profilaktyki przeciw przykurczom,
• wyzwalanie ruchów najbardziej zbliżonych do prawidłowych,
• wykorzystywanie i utrwalanie zdobytych umiejętności ruchowych w codziennych czynnościach.

Usprawnianie według koncepcji Bobath ma pomóc dziecku we wszechstronnym rozwoju tak, aby mogło uzyskać niezależność w życiu i wykorzystać swe możliwości na tyle, na ile pozwala istniejące uszkodzenie Ośrodkowego Układu Nerwowego (OUN).

Zastosowanie terapii:

• zaburzenia rozkładu napięcia mięśniowego,
• choroby genetyczne, metaboliczne, w wyniku których dochodzi do opóźnienia psychoruchowego,
• mózgowe porażenie dziecięce,
• urazy i uszkodzenia w ośrodkowym układzie nerwowym,
• uszkodzenia obwodowe układu nerwowego (np. porodowe uszkodzenia splotów barkowych),
• asymetrie ułożeniowe,
• wady postawy w obrębie kręgosłupa, obręczy barkowej, biodrowej, kończyn dolnych i górnych.