Stymulacja systemu taktylnego (z języka łacińskiego tactilis – dotykalny) jest koncepcją opartą na badaniach i doniesieniach naukowców, którzy łączą zachowanie człowieka z procesami zachodzącymi w jego mózgu. Metoda bazuje również na podstawowych założeniach neurologii, integracji sensorycznej oraz psychologii.

Podczas terapii taktylnej poprzez wykorzystanie różnych technik masażu dochodzi do stymulacji receptorów znajdujących się w skórze oraz aktywacji rozwoju funkcji mózgowych i układu nerwowego. W trakcie terapii dostarczane są kontrolowane ilości bodźców sensorycznych – w głównej mierze dotykowych i proprioceptywnych. Czynności te mają na celu uruchomienie naturalnych mechanizmów rozwoju i samoregulacji organizmu.

Stymulacja systemu taktylnego znajduje zastosowanie jako samodzielna terapia bądź jako uzupełnienie innych metod terapeutycznych. Jest to koncepcja wspierająca rozwój dzieci z różnego rodzaju zaburzeniami neurologicznymi czy zaburzeniami procesów integracji sensorycznej. Co więcej, terapię taktylną można stosować profilaktycznie, by zapobiec wystąpieniu nieprawidłowości rozwojowych w przyszłości, m.in. u niemowląt i dzieci należącej do tzw. grupy ryzyka okołoporodowego.

Wskazania:

• mózgowe porażenie dziecięce;
• autyzm;
• agresywne zachowania;
• lęki i fobie;
• nadpobudliwość psychoruchowa;
• opóźnienia w rozwoju umysłowym;
• trudności w nauce;
• zaburzenia mowy.

Przeciwwskazania:

• gorączka;
• ostre stany zapalne i stany alergiczne skóry;
• zapalenie węzłów chłonnych;
• krwotoki lub tendencje do ich występowania;
• skaleczenia skóry;
• wszelkiego rodzaju zmiany dermatologiczne;
• wczesny okres po złamaniach, skręceniach, zwichnięciach;
• zapalenie i zakrzepica żył;
• niewyrównane wady serca.